دانستنی ها

بیشتر ایمپلنت ها اولین علائم تحلیل استخوان (>0.5 میلی متر) را بعد از سال دوم و تعداد بیشتری پس از سال سوم نشان می دهند. الگوی تحلیل استخوان در اطراف محل کاشت بیشتر از اطراف دندان است. در مورد ویژگی آن باید گفت که پری ایمپلنت دارای قرمزی، ادم، افزایش حجم  لثه، خون ریزی در لمس Bopt، ترشح چرک و تحلیل استخوان در نمای گرافیکی می باشد.

مقلد بیماری لثه ایمپلنت

ضایعات مخاطی دهان که می توانند پری ایمپلنت را تقیلد کنند شامل موارد زیر می شوند:

1. تومور های بدخیم اولیه (اسکواموس سل کارسینوما (scc)).
2. متاستاز تومور های بدخیم.
3. پالوژنیک گرافوتوما و ژانت سل گرانولوما.

ریسک فاکتور های انریکاتور های Peri Implantitis

1. تاریخچه پریودونیت (پیوره): پریودونتیت یک بیماری شایع است. رتبه ششم بیماری ها را در جهان دارد. حدود 50 درصد بالغین بالای 30 سال آن را دارند. در افراد بالای 65 سال این مورد به حدود 70 درصد می رسد. درمان آن در بیماران با تاریخچه پریودونتیت سخت تر و زمان بر تر است. بیماران با سابقه پریودونتیت در ریسک بالا تری برای ابتلا به پری ایمپلنت در حدود 5 برابر هستند.
2. سیگار: سیگار قویا باعث پریودونتیت مزمن و تحلیل استخوان در دندان می شود. ولی در کمال تعجب شواهد قطعی مبنی بر ریسک فاکتور بودن سیگار برای ایمپلنت و ایجاد Peri Implantitis وجود ندارد.
3. دیابت: دیابت یا بیماری قند یک گروه از بیماری های متابولیک هستند. شیوع جهانی دیابت در جمعیت بالغین حدود 8 درصد می باشد و این بیماری به عنوان یک ریسک فاکتور برای پریودونتیت (پیوره) محسوب می شود. شواهد در دسترس امکان نتیجه گیری قطعی در مورد تاثیر دیابت بر انجام کاشت دندان و لثه اطراف آن را نمی دهد ولی بعضی محققان معتقدند که دیابت تاثیری قابل توجه بر بیماری ایمپلنت دارد.

کنترل جرم و پلاک ضعیف

در بیماری های لثه دندان نبودن یک برنامه مشخص برای معاینات دوره ای باعث تخریب بیشتر لثه اطراف دندان می شود. در مورد کاشت دندان هم شواهدی قوی مبنی بر این که کنترل جرم و پلاک و معاینات دوره ای باعث کاهش ریسک ابتلا به پری ایمپلنت می شود و در صورت عدم رعایت آن احتمال ابتلا به بیماری لثه ایمپلنت تا 5-7 برابر بیشتر می شود.

سایر موارد تاثیر گذار

• مخاط کراتینره: در حالی که مطالعات پیشنهاد می کنند که غیبت یا کاهش عرض لثه کراتینره ممکن است اثر منفی بر توانایی شخص برای رعایت بهداشت داشته باشد ولی شواهد محکمی وجود ندارد که عدم وجود لثه کراتینره باعث ایجاد Peri Implantitis شود.
• المان (چسب اضافی): پیشنهاد شده است که چسب اضافی روکش چنان چه وارد لثه کنار مکان کاشت شود، می تواند برای ایجاد بیماری لثه ایمپلنت یک ریسک فاکتور باشد.
• فاکتور های ژنتیکی: فاکتور های ژنتیکی و استعداد ذاتی افراد بر روی ایجاد پری ایمپلنت می تواند تاثیر گذار باشد.
• شرایط سیستمیک (پزشکی): موارد پزشکی مختلفی عنوان شده که می تواند بر روی ایمپلنت تاثیر بگذارد از قبیل: پوکی استخوان، بیماری های قلبی، آرتریت روماتویید، هپاتیت، شیمی درمانی، رادیولوژی و … ولی شواهدی مبنی بر این که شرایط پزشکی به غیر از دیابت، باعث ایجاد بیماری لثه ایمپلنت می شود، وجود ندارد.
• فاکتور های ایاتروژیک: این مورد از جمله آسیب هایی می باشد که توسط دندانپزشک نا خواسته وارد می شوند. مثلا موقعیت نامناسب ( از لحاظ زاویه و محل قرار گیری ) و فرم و کانتور روکش تاثیر به سزایی بر رعایت بهداشت بیمار در منزل دارد.
• نیرو های زیاد: شواهدی مبنی بر این که نیرو های اکلوزالی می تواند بر ایجاد یا پیشرفت پری ایمپلنت ریسک فاکتور باشند، وجود ندارد.
• ذرات تیتانیوم: جنس ایمپلنت ها از تیتانیوم است و در مواقعی که آن ها به شکلی نامناسب قرار داده شده باشد، در حین در آوردن آن امکان دارد ذرات تیتانیوم وارد بافت شوند ولی شواهدی مبنی بر نقش تیتیانیوم یا فلزات دیگر مانند آهن در ابعاد بیماری لثه ایمپلنت وجود ندارد و نیاز به مطالعات بیشتر در این زمینه می باشد.

افراد درگیر با این بیماری باید حتما به بهترین متخصص ایمپلنت مراجعه کنند.